Apelacioni sud u Beogradu potvrdio je presudu Višeg suda u Beogradu kojom su obavezani Ministarstvo odbrane Republike Srbije i Ž.M. da članovima porodica ubijenih u ratnom zločinu u Sotinu isplati nematerijalnu štetu za smrt bliskih lica u ukupnom iznosu od 15.200.000,00 dinara sa pripadajućom kamatom. Reč je o prvoj presudi za naknadu ove vrste štete članovima porodica koji su izgubili najbliže srodnike u periodu od oktobra do decembra 1991 godine.
Pravnosnažnom presudom Odeljenja za ratne zločine Višeg suda u Beogradu K-Po2 – 2/14 od 26. juna 2015. godine, okrivljeni D. M. i Ž. M. su osuđeni za izvršenje krivičnog dela Ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142 st. 1 KZ SRJ u saizvršilaštvu u vezi čl. 22 KZ SRJ. Okrivljenom D. M. je izrečena kazna zatvora u trajanju od 15 godina, dok je okrivljenom Ž. M. izrečena kazna zatvora u trajanju od 9 godina za ubistvo 16 civila u mestu Sotin u blizini Vukovara u Hrvatskoj. Na temelju pravnosnažne krivične osuđujuće presude, u novembru 2017. godine pokrenuta je parnica za naknadu nematerijalne štete protiv Ministarstva odbrane Republike Srbije i osuđenih pripadnika Teritorijalne odbrane.
Viši sud u Beogradu je najpre u junu 2020. godine doneo presudu zbog propuštanja u odnosu na okrivljenog D.M. i obavezao ga da članovima porodica ubijenih isplati pojedinačno iznos od po 2.000.000,00 dinara na ime naknade nematerijalne štete, da bi potom u junu 2021. godine solidarno obavezao i preostale tužene na isplatu iznosa od po 800.000,00 dinara tužiocima u ovoj parnici. Ovu presudu je potvrdio Apelacioni sud u Beogradu u junu 2023. godine. U obrazloženju presuda je navedeno da su tuženi D. M. i Ž.M. odgovorni kao neposredni izvršioci ovog krivičnog dela, dok Ministarstvo odbrane odgovara za štetu koju je prouzrokovao njegov organ, s obzirom na to da su pripadnici Teritorijalne odbrane bili u sastavu tadašnje Jugoslovenske narodne armije.
Uprkos tome što je presudom dodatno utvrđena odgovornost tuženih, dosuđene naknade se ne mogu smatrati adekvatnim u odnosu na krivično delo na osnovu kog je ona dosuđena, niti su u skladu sa standardima i ustaljenom praksom Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu. Zbog toga će članovi porodica ubijenih u Sotinu iskoristiti dalje pravne mehanizme koji im stoje na raspolaganju kako bi pokušali da ostvare odgovarajuću naknadu štete kojim bi izgubili status žrtve.